Kościół ewangelicki zbudowany został według projektu Rogera Sławskiego, jednego z najwybitniejszych architektów praktykujących od schyłku XIX w. do lat 50. wieku XX. Sławski był absolwentem renomowanej uczelni politechnicznej w Berlinie Charlottenburgu – Königlische Techniche Hochschule. Był twórcą nowych licznych kościołów ewangelickich i katolickich, a jego najbardziej prestiżowym zamówieniem był projekt gmachu Towarzystwa Budowlanego Union w Poznaniu. Sławski został mianowany naczelnym architektem Powszechnej Wystawy Krajowej oraz kierownikiem specjalnie utworzonej pracowni urbanistycznej i architektonicznej. Do wielu jego dokonań należy dodać liczne realizacje konserwatorskie. Roger Sławski odznaczony został Krzyżem Komandorskim „Polonia Restituta”.
Świątynię ewangelicką budowano w latach 1903 – 1905. Koszt budowy wyniósł 160 tysięcy marek, z czego 60 tysięcy ofiarowała żona ostatniego cesarza Niemiec – Augusta Wiktoria, która to została matką chrzestną świątyni. Na uroczystość zakończenia budowy i oddania do kościoła do użytku przybył Cesarz Wilhelm II Hohenzollern wraz z małżonką. Drogę ze stacji kolejowej do nowej świątyni przejechali powozem zaprzężonym w trzy pary siwków, które pochodziły ze stajni właścicielki dóbr łomnickich – Marii Schoepke.
![]()
Architekt Roger Sławski doskonale wkomponował nieistniejący już kościół w układ urbanistyczny dawnego Zbąszynia. Obiekt zaprojektowany został w stylu neobarokowym na planie koła. Bryłę budynku można było podzielić na cztery części: nawę główną, która posiadała dwie kondygnacje i zwieńczona była kopułą, na której szczycie znajdowała się dzwonnica. W niej znajdowały się niegdyś 3 stalowe dzwony. Jeden duży i dwa mniejsze, z których jeden pękł od uderzenia pocisku artyleryjskiego. Dwa pozostałe zabrano do kościoła katolickiego w Zbąszyniu. Nad dzwonnicą umiejscowiona była latarnia przykryta małym hełmem z wysoką iglicą, na której umieszczono wysoką kulę, a na niej żelazny krzyż z bocznymi promieniami. Kula na iglicy, jak i sam krzyż, pochodziły z XVIII-wiecznego, poprzedniego kościoła. Pomiędzy kopułą, a prześwitami hełmu, od strony ulicy znajdował się zegar, który został zniszczony podczas zdobywania miasta w roku 1945. Zegar był o tyle ciekawy, że prócz godzin wybijał również połowę godziny i kwadranse. Ściana nawy głównej zakończona była ozdobnym, wielostopniowym gzymsem, znaczenie wystającym poza lico muru.
![]()
Do nawy głównej dochodziły dwie, przykryte mansardowym dachem nawy boczne, które ułożone były symetrycznie do osi kościoła. Nawy boczne, podobnie jak nawa główna, były dwukondygnacyjne, zakończone ozdobnym gzymsem. W rzucie miały kształt prostokątny z lekko wysuniętą po łuku elewacją frontową, w której znajdowały się małe przybudówki z bocznymi wejściami do kościoła. Na szczycie przybudówek znajdowały się dość okazałe amfory.
![]()
Czwartym elementem w bryle kościoła była zakończona ozdobnym, wielostopniowym gzymsem i przykryta walcowym dachem absyda. Zamykała ona prezbiterium, a po obu jej stronach znajdowały się wejścia do kościoła. Do absydy dobudowana była jednokondygnacyjna, przykryta dwuspadowym daszkiem zakrystia. Główne wejście do kościoła znajdowało się pomiędzy nawami bocznymi. Było wysunięte ku przodowi i lekko zakrzywione. Fasadę wejścia wieńczył relief, który przedstawiał Pana Jezusa z Samarytanką u studni Jakubowej. Płaskorzeźba zakończona była zwielokrotnionym gzymsem, który przyjmował formę dekoracyjnej wstęgi.
![]()
W czasie II Wojny Światowej kościół uległ zniszczeniu i w kolejnych latach popadał w ruinę. W latach 60. ubiegłego stulecia wydana została decyzja, na mocy której świątynię rozebrano. O ile zachowały się materiały obrazujące budynek z zewnątrz, ostatnim i prawdopodobnie jedynym istniejącym opisem wnętrza jest bogata w szczegóły relacja regionalisty – historyka, Pana Mariana Andrzejaka. Opis został sporządzony na krótko przed całkowitą rozbiórką budynku.